The Counselor brengt een reeks topacteurs en een gelauwerd regisseur samen in een verhaal over drugs, list en bedrog. Zowel de film als de personages zijn kleurrijk aangekleed in een sfeervolle omgeving. Alle acteurs vervullen hun rol zoals van hen mag worden verwacht: zeer goed, met een speciale vermelding voor de briljante Fassbender. Maar wat klopt hier niet? Nou, het verhaal.
Machete happens.
Het eerste deel van Machete beloonde ik met 4,5 sterren. De film was een briljante aaneenrijging van overthetop onzin en zulke bizarre vondsten dat je niet kunt stoppen met lachen. Echt een feestje. Het tweede deel, Machete Kills borduurt hier natuurlijk op voort en heeft torenhoge verwachtingen waar te maken.
Er zijn van die films die ik aan mijn vrouw niet kwijt kan. Gisteren ging zij met vriendinnen de stad in en ik zei: “Er is 70 jaar verstreken sinds de laatste alien-invasie, die een immense strijd tussen de mens en een alien-ras genaamd ‘de Formics’ als gevolg had.” Ze antwoordde, terwijl ze haar jas aantrok, dat dat klonk naar een film die ik maar lekker in mijn eentje moest gaan kijken. Ze wenste mij veel plezier, gaf een kus en stapte in de auto.
Identity Thief sluit aan in een lange rij van films over tegenpolen die tegen wil en dank een roadtrip maken. Van Planes, Trains & Automobiles en Midnight Run uit de 80’s tot het recente (en weinig bijzondere) Due Date. We hebben te maken met een braverik die opgescheept zit met een crimineel, excentrieke mafketel of anderszins licht irritant maar aimabel figuur. Uiteindelijk worden ze onvermijdelijk vrienden. Deze film gooit het echter over een heel ander boeg.
Side Effects is een verrassend drama met een thriller sausje. De film opent saai en lijkt aanvankelijk nergens naartoe te gaan, maar plotseling revancheert het plot zich voor het saaie eerste halfuur zodat de film als geheel best genietbaar is. Alles leidt naar een aardige ontknoping die aanleunt bij deux-ex-machina, maar de film komt ermee weg.
The Frozen Ground is een aardige thriller met de merkwaardige situatie dat zowel de kijker als de inspecteur eigenlijk al weet wie de dader is – alleen moeten ze hem nog zien te pakken. De sfeerschepping van zowel het gehuchterige Alaska alsook de 80’s sfeer is geweldig gedaan.
Last Vegas is een coming-of-age komedie die vooral leunt op de sterrencast. Want wat ze doen is natuurlijk niet heel erg baanbrekend: de beest uithangen in Las Vegas. De manier waarop, met eindeloze kwinkslagen naar elkaars bejaardheid, is wel echter wel leuk en aanstekelijk.
Captain Phillips is een zeer sterke film met wederom een perfecte Tom Hanks. Naast Hanks en een prima bemanning weten met name de acteurs die de Somalische piraten spelen te imponeren. De helft van hun acteerwerk wordt eigenlijk al gedaan door hun gezicht. Philips (het elektronicamerk, niet de kapitein) had vroeger een reclame voor scheerapparaten met de slogan: “before you say one word, your face will say it all.” Deze piraten zijn de meest authentieke badguys in jaren. Waar vind je dat soort lui?
GreenBerg gaat over Roger Greenberg: een neurotische kerel die een tijdje op het huis van zijn broer past en daar herinneringen ophaalt en aanpapt met de huishoudster/assistent van zijn broer. Dat kan best leuk zijn: een malle vent die in een andere omgeving zijn eigen ding doet en daarmee mensen irriteert maar uiteindelijk hun harten wint. Dat kan.
Killing Season gaat over een oorlogsveteraan die zich, zoals de clichés voorschrijven, heeft teruggetrokken in de bushbush en een eenvoudig leven leidt, compleet met blokhut, hout sprokkelen en een oude jeep voor de deur. Je gaat je af vragen of die wildernis nog wel zo wild is, want na al die honderden films over mensen die zich afzonderen in een blokhut, wordt het toch nog best druk daar in de bossen.
Heel toevallig duikt ineens die kerel uit Grease op, met een plofkop en een gek baardje en een nog gekker accent. De twee lullen eindeloos over koetjes en kalfjes, waarbij het gespreksonderwerp om de drie zinnen uiteraard metaforisch is voor wat nog komen gaat.