The Equalizer gaat over een professionele killer die uit het “wereldje” is gestapt. Hee, dat hebben we al eens gezien. Een keer of tweeduizend. Een hoertje dat geholpen moet worden. Bekend. Russische maffia die er voor zorgt dat onze held toch nog éénmaal zijn kunstje moet vertonen… Wacht, is dit een Steven Seagal film? Bijna. Denk de paardenstaart en de bierbuik weg en fantaseer er een zwarte huidskleur en wat koele charme bij: Denzel Seagal.
Het grootste pluspunt aan deze actiefilm is dat de actie heel goed gedoseerd wordt. Wat heet gedoseerd, eerder: tot het hoognodige gereduceerd. Het is vaker een thriller dan een actiefilm. Na ruim een half uur ben je echt toe aan actie zoals een XTC-slikker op een housefeest na een tijdje toe is aan een banaan – een haast pijnlijk wordende hunkering. De payoff is vervolgens short but sweet en laat het proces weer van voren af aan beginnen, om je aan het eind van de film te overladen met een heerlijke overdosis. De ingetogenheid, de sfeervolle manier waarop alles in beeld gebracht is (de straten, de gezichtsuitdrukkingen, de slowmotions) maken de film het aanzien meer dan waard en slepen je mee in de wereld van een ex-CIA agent die het opneemt voor een hoertje en daarom de hele Russische maffia achter zich aan krijgt. Het is cliché maar wel leuk uitgevoerd.
Het grootste pluspunt aan de film is de gemene badguy. Deze Marton Csokas was mij onbekend maar zijn ondoorgrondelijke Kevin Spacey blik en zijn rauwe Russell Crowe kop maken hem een geweldige slechterik.Hij zorgt vrijwel in zijn eentje voor alle spanning in de film. Want Denzel is zo overdreven cool dat niks hem echt schijnt te boeien. Ik denk dan ook dat deze film met een willekeurige andere acteur van zijn leeftijd niet minder leuk was geweest. Neeson, Costner, De Niro, misschien zelfs een Stallone.
De geweldige slechterik en de sfeervolle regie kunnen niet verhullen dat het plot het niveau van een gemiddelde Seagal-film dus niet ontstijgt. Het ergste vind ik wel dat er voor Russen is gekozen als boeven van dienst – de meest inspiratieloze sukkels van het afgelopen decennium. Ik was blij te zien dat nu eens niet Peter Stormare is opgetrommeld om de zoveelste cliché-Rus te vertolken. Opmerkelijk was de piepkleine bijrol van Bill Pullman, die ik door zijn fenomenale speech in Independence Day een glansrijke carrière had toegedicht, maar helaas.
Ook leuk is de kleine maar melige bijrol van het Facebookfenomeen Dan Bilzerian, die behalve pokeren, dure auto’s kopen en pornstars aan zijn lans rijgen, dus ook rolletjes in dit soort films koopt. Hier is hij een henchman van Teddy (Marton Csokas) die op een prachtige theatrale manier aan zijn einde komt. Ik hoop dat het zijn investering waard was, ik vond het in elk geval geslaagd.
Ik denk alleen niet dat ik ooit nog op dezelfde manier door een bouwmarkt zal lopen. Denzel Washington is echt de enige die ooit nog “Yippie-jaja-yippie-yippie-jay” mag zeggen in de Hornbach.
3,5 sterren
0 reacties