Pacific Rim (2013) – Een hoop mumbo jumbo

Sommige films leunen op één supernatural “gimmick”. Neem een kerel die tegen muren omhoog kan klauteren als een spin. De rest van de setting in Spider-Man is (redelijk) normaal. Sommige films hebben twee gimmicks. Hoogstens drie. Pacific Rim heeft wel 20 van die “gimmicks” en de wereld die we zien, is verre van normaal. Jaegers, Kaiju, driften, de oorlog, Wall of Life, die scheur, etc. Pfff. Vermoeiend.

Het is dan de kunst om de kijker in korte tijd zo goed mogelijk in het verhaal te praten. En dat lukt Pacifc Rim heel goed. Het doseert precies de juiste hoeveelheid informatie op de juiste momenten en in het juiste tempo. Na een half uur / drie kwartier zit je er helemaal in en slik je de rest van de film voor zoete koek. Je kijkt dan naar een monster die een robot van 200 meter hoog door een wolkenkrabber heen flikkert, waarna de robot het monster terugmept met een olietanker. Dat alles zonder dat je denkt: what the fuck. Dat is nou een goed verteld verhaal en een prima opgebouwde setting.

Hoewel je sommige verhaalwendingen van ver voelt aankomen is het toch een spannende achtbaanrit. De gevechten zijn mooi en omlijst met goede muziek en geluidseffecten waardoor je echt meevoelt. Echt een gave film voor een grote TV en een degelijke homecinema-set.

Op sommige momenten laat het toch wat steekjes vallen. De houterig acterende Japanse chick, die slechter engels spreekt dan Bolo Yeung, bijvoorbeeld. Of de karikaturale Russen, Chinezen en Australiërs compleet met nep-accenten.

En inhoudelijk schort er ook één en ander aan. Zo doen de twee wetenschappers (naar mijn mening iets te clownesk, net als de bijrol van Ron Perlman) onderzoek naar het hoe en waarom van de aliens. Je denkt dan dat Pacific Rim iets verdergaat dan het oppervlakkige “ze komen en willen ons dood hebben” waarin veel andere films blijven steken. Ik wil altijd graag de achtergronden weten.
Maar helaas, we komen er wederom bekocht vanaf. We zien weinig van hun oorsprong. De aliens willen weer eens hetzelfde als in o.a. Signs, Oblivion en Independence Day: de mensen doodmaken, aarde leegroven en naar de volgende planeet. Gaap! Het is ook wel jammer dat de robot de aliens op het laast niet nog even de middelvinger gaf (gemiste kans).

Leuk popcornvermaak, visueel prachtig, beter dan verwacht. Maar inhoudelijk een beetje makkelijk en bij vlagen puberaal.

3 sterren