The Dictator is een film waarvan ik vrijwel zeker wist dat hij me zou kunnen bekoren, maar onverwacht vond ik hem echt supergeniaal. Sacha Baron Cohen moet je liggen. Vond je zijn eerdere films vreselijk, dan moet je deze ook niet kijken. Maar als je kon lachen om Ali G, Borat en Bruno, dan zal deze film je ook wel aan het lachen krijgen.
Maar The Dictator doet nog iets méér.
De film is naast een heleboel onderbroekenlol ook een heerlijke, vrij actuele, satire op allerlei mondiale kwesties, zoals de crisis, hippies, dictators, emancipatie, imperialisme, de occupy-beweging, arabieren, etc. etc. Na de val van Khadaffi heb ik net als velen met open mond gekeken naar de megalomane paleizen, met goud belegde Ak47s, Lamborgini’s etc. The Dictator weet dit heerlijk te persifleren.
Er zitten teveel memorabele scènes in om op te noemen, met daarbij toch wel een speciale vermelding voor de scène in het restaurant waar hij steeds een nieuwe naam moet verzinnen. Een bekend filmcliché maar dan op een hele leuke manier ingevuld doordat de andere partij er keer op keer niet intrapt.
Al met al een klein beetje intelligenter dan zijn vorige films wat perfect tot uiting komt in Aladeen’s speech op het eind. Zo heeft de film, heel erg stiekem, ook nog een boodschap.
4 sterren
0 reacties